Eerste kennismaking

Eerste kennismaking



Hallo allemaal  
Voor enkelen zal het niet de eerste kennismaking zijn, maar toch viel het me de eerste les op dat er veel nieuwe mensen waren. Mensen die ik voordien nog niet gezien heb, mensen waarvan ik anders nooit mee in contact zou komen. Fijn om via deze manier te weten te komen wie jullie zijn. Bij deze stel ik me graag aan jullie voor.


Wie ben ik?
Ik ben Anke Waegebaert, 21 jaar en samen met mijn jongere zus Jana en ouders woon ik in Zwevegem. Al 5 jaar lang zijn we ook de baasjes van onze Zwitserse herder Odis.
Al van jongs af aan kan ik het niet verdragen dat er zo'n grote ongelijkheid is. Het geeft me dan ook een goed gevoel als ik mensen in moeilijkheden of problemen kan helpen. Vandaar dat ik de keuze heb gemaakt om, na mijn 7de jaar verzorging, maatschappelijk werk te volgen.  

Dit ben ik met Odis en mijn zus Jana

Wat doe ik in mijn vrije tijd?
Toepasselijker zou zijn: wat deed ik in mijn vrije tijd voor het coronavirus uitbrak. 
Ik ben leidster in KSA Zwevegem, dit is mijn 3de jaar. Als lid was KSA ook mijn nummer 1 jeugdbeweging, ik heb er dus al enkele jaren opzitten. Nooit gedacht dat leid(st)er zijn in eender welke jeugdbeweging zoveel ervaring kon bijbrengen. Gaande van een leuk en origineel spel maken tot het in elkaar zetten van een evenement. Ik heb er ervaring opgedaan die ik voordien niet beheerste, en gelukkig kan ik deze verderzetten op stage en hopelijk ook in het werkveld. Ook de vriendschap, reizen, kampen, ... zullen mij nooit meer ontgaan.
Door de maatregelen die zijn opgelegd van de overheid, moet onze vereniging moet de deuren sluiten tot 19 april. Dit wil zeggen dat ik elke vrijdagavond en zaterdag thuis zit en samen met mijn familie gezelschapsspelen speel of films kijk. Iets wat de voorbije 3 jaar heel weinig voorkwam. Dan is het coronavirus misschien nog voor 1 iets goed.


Mijn gedachte rond corona
Een aantal weken geleden was er nog niets aan de hand, nu leven we in een wereld waar het virus ons dagdagelijks leven beïnvloedt. Men moet het werk of hun zaak stilleggen, stages worden on hold gezet, scholen sluiten tijdelijk, jeugdhuizen en jeugdbewegingen moeten dicht, … met andere woorden: mijn dagelijkse routine was dus in 1 klap weg. De eerste gedachte was: 'Binnen 3 weken is alles toch voorbij'. Nu, 12 dagen later ziet het er niet naar uit dat het einde al in zicht is. Het virus beheerst de levens van zoveel mensen die in onzekerheden en angst leven. Je moet maar de TV/radio aanzetten of de laatste nieuwtjes willen checken op sociale media, je ziet en hoort niks anders meer passeren. Daarom volg ik het bewust niet op. Als 21- jarige ben ik momenteel bezig met mezelf terug op orde te krijgen in de stressvolle maanden die weer gepasseerd zijn. Niet dat ik dit zie als vakantie, want ook ik lig wakker met hoe het verder moet. Alleen lig ik wakker over school, en niet echt over het virus. Het enige wat wij nu nog kunnen doen is de opgegeven maatregelen volgen, voor de rest hebben we niks in de hand.

Maar ik begrijp volkomen dat mensen ongerust zijn, het is voor iedereen nieuw en onbekend.

Laat we even de zware dagen vallen en denk aan positieve vibes. Het is mooi weer buiten, doe iets leuks met je moeder/ vader/ broer/ zus indien dit mogelijk is. Leef met de gedachte dat België welvarend genoeg is om dit te boven te komen.

Zoals de gekende artiest ooit zei:

"Don't worry and be happy"
Bobby Mcferrin

Leg je vanmiddag in de zon, neem een drankje bij de hand, luister naar het lied van Bobby Mcferrin en geniet voor 4 minuten zonder de gedachte wat er momenteel allemaal bezig is in de wereld.